خاطرات روز و شب یک فرزند جانباز شیمیایی
بابای من سرفه نمیکند ، فقط پًرپًر میزند برای شهادتخاطرات روز و شب یک فرزند جانباز شیمیایی
بابای من سرفه نمیکند ، فقط پًرپًر میزند برای شهادتروزهای جنگ
شب عملیات که می شد
بعضیها معرکه راه می انداختن بچه مرشد!
جااااان مرشد
اگه گفتی حالا وقت چیه؟
بعد همه با هم می گفتند:
وقت خداحافظیـــــه......
هر کدوم این شهدا وقتی به سفر می رفتند
برای مادرانشان قامتی داشتن علی اکبری....!
اما حالا....... از سفر برگشته اند،
با قامتی علی اصغری.......
این مادران شهدا رو باید از طلا گرفت ازبس که نابن و صبور اخه خیلی سخته از دست دادن پسرایی مثل اونا